Mapa Sikający (Statua) - szczegółowa mapa okolicy (podstawowa, turystyczna, satelitarna, panoramiczna, itp.), planowanie tras, GPS i wiele więcej na mapy.cz. Zdjęcia • Sikający (Statua) • Mapy.cz - w języku polskim Odkrywanie dzieł Davida Černego jest świetną alternatywą dla popularnych atrakcji turystycznych Pragi. Po raz pierwszy zrobiło się o nim głośno w 1991 roku, gdy pomalował na różowo rosyjski czołg (obecnie w muzeum wojskowym) stojący w centrum Pragi, który upamiętniał wyzwolenie Czechosłowacji w 1945 r. Jako pomnik radzieckich 🚊 Bilety na tramwaj w Pradze: Kultowy system tramwajowy Pragi stanowi integralną część uroku miasta. Dzięki ponad 30 liniom przemierzającym ulice Pragi, praskie bilety tramwajowe pozwalają zanurzyć się w pięknie miasta, płynnie przemieszczając się z punktu A do B. Bilety na praski tramwaj można kupić w automatach na większości przystanków tramwajowych. Jedną z nieco bardziej kontrowersyjnych atrakcji w Pradze jest rzeźba Sikający ustawiona w 2004 roku niedaleko muzeum Franza Kafki. Na instalację artystyczną składają się dwie postacie mężczyzn oddających mocz do basenu przypominającego kształtem Czechy. Znajdował się on w południowej części okrągłego placu Aleksandrowskiego (obecnego placu Weteranów 1863 roku). Wcześniej odbywały się tam m.in. konne jarmarki. Kościół został wzniesiony w latach 1888–1904 według wyłonionego w konkursie projektu Józefa Piusa Dziekońskiego (przy współpracy Ludwika Panczakiewicza). Tańczący dom. Tańczący dom jest budynkiem biurowym, który powstał w Pradze w 1997 r. Jego nazwa pochodzi od charakterystycznego kształtu, przywodzącego na myśl tańczącą parę. Bywa także nazywany „Ginger i Fred” – od pary tancerzy, Ginger Rogers i Freda Astaire’a. Obiekt został zaprojektowany przez Vlado Milunića i Franka vM5v. Nasze skojarzenia ze słowem „czeskie” po paru dniach w Pradze? Wszystko, czego tam doświadczyliśmy, było trochę wywrócone do góry nogami. I chodzi tu raczej o pozytywne zakręcenie i działanie na odwrót. A oto sześć przykładów na to, co według nas oznacza odwrócone do góry nogami w stylu czeskim. 1. Odwrócony Koń rzeźbiarza Černego Artysta David Černý jest obecnie najsłynniejszym, a także najbardziej kontrowersyjnym czeskim rzeźbiarzem. W Europie i na świecie zasłynął przy okazji wejścia Republiki Czeskiej do Unii Europejskiej. Rzeźba, którą Černý stworzył, by uczcić tę okazję, to Sikający. Dzieło, znajdujące się na podwórku przed Muzeum Kafki, przedstawia dwóch mężczyzn oddających mocz do basenu, który ma kontury państwa czeskiego. We wszystkich państwach członkowskich taka rzeźba raczej by nie przeszła, ale Czesi mają specyficzne poczucie humoru. O innym humorze oraz dystansie do samych siebie i własnej historii świadczą prawie wszystkie rzeźby Černego – niemowlęta wspinające się po wieży telewizyjnej czy te czołgające się na trawie na Kampie, a przede wszystkim wspomniany na początku pomnik Koń. Przedstawia on patrona Czech, świętego Wacława, siedzącego na odwróconym rumaku i jest bezpośrednim nawiązaniem do najsłynniejszego praskiego pomnika, który znajduje się na Placu Wacława. Koń Černego w Pałacu Lucerna Sikający przed Muzeum Kafki Rzeźby Černego na Kampie 2. Odwrócone gusta Wchodząc na czeski rynek, nawet z najmocniejszym produktem, niczego nie można być pewnym. Przekonała się o tym chociażby Coca-Cola, która trafiła tu na ciężki opór w postaci rodzimej Kofoli. To nie jedyny przypadek marki będącej liderem na całym świecie, ale nie w Czechach. Szukając informacji w sieci przeciętny Czech zamiast Google wybierze portal Seznam. 3. Odwrócone ciasto w trdelníku Można by powiedzieć, że ta przekąska stała się symbolem Pragi, a spacer po praskiej starówce bez gryza tego ciasta się nie liczy. Trdelník można porównać do naszego sękacza, piecze się go na wałku, a więcej na ten temat przeczytacie tutaj. 4. Odwrócona czeska komedia To nie przypadek, że w języku polskim określenie „czeski film” oznacza kuriozalną, pokręconą sytuację, którą trudno wyjaśnić. Oczywiście, pochodzi ono właśnie z czeskiego kina, które słynie przede wszystkim z absurdalnych, często czarnych komedii. Tak jak w przypadku rzeźb Černego, tutaj także istotną rolę odgrywa dystans Czechów do samych siebie. Jedne z najpopularniejszych przykładów czarnej czeskiej komedii to z pewnością „Guzikowcy” Zelenki czy „Butelki zwrotne” Svěráka, jednak naszym faworytem jest czesko-brytyjska produkcja „Zamknij się i zastrzel mnie”. Film opowiada historię małżeństwa Anglików, które wybiera się do Pragi. Gdy spacerują po starówce, żona ginie od pomnika, który ląduje na jej głowie. To dopiero początek „krwawej” i pełnej zwrotów akcji historii, ociekającej rasowym, czarnym humorem. 5. Odwrócone zasady Mamy wrażenie, że Czesi dość liberalnie podchodzą do zasad i do prawa. Na lotnisku w Pradze spotkaliśmy się z bardzo luźnym jak na europejskie standardy systemem kontroli bezpieczeństwa. Przez kontrolę paszportową przechodzi się bez kontaktu z celnikiem, wystarczy mieć paszport biometryczny, który jest analizowany przez specjalne urządzenie. Na tym etapie (ani przy wejściu na lotnisko) nie ma żadnej kontroli bagażu, nikt nas nie prześwietlał i nie sprawdzał, czy w plecakach nie mamy przypadkiem bomby lub scyzoryka. Pierwsza i jedyna kontrola bagażu miała miejsce już we właściwej bramce, tuż przed odlotem. Poza tą ciekawostką dotyczącą zasad bezpieczeństwa na lotnisku jako przykład można także przytoczyć liberalne zasady dotyczące używek. Czesi mają najbardziej łagodne przepisy w Europie, jeśli chodzi o ilość narkotyków, którą można legalnie posiadać. Depenalizacja niektórych środków takich jak marihuana, LSD i heroina miała miejsce w 2010 r. Od tego czasu Czesi mogą posiadać na własny użytek określone, niewielkie ilości niektórych halucynogenów, a młodzi ludzie z całej Europy zjeżdżają się do Czech, by poczuć, jak to jest w czeskim „narkotykowym eldorado”. 6. Odwrócony bieg losu W Pradze można spełnić swoje marzenie i sprawić, by los był dla nas łaskawszy… Wystarczy spacer słynnym Mostem Karola, na którym znajduje się posąg św. Jana Nepomucena. Legenda głosi, że dotknięcie płaskorzeźby, która znajduje się pod tą figurą, przynosi szczęście. Trzeba pomyśleć o swoim najskrytszym życzeniu, a wtedy ono się spełni. Poza tym dotknięcie rzeźby sprawi także, że na pewno jeszcze kiedyś wrócimy do Pragi. Sprawdzaliśmy i potwierdzamy, że działa. Nie zastanawiajcie się więc, ale od razu szukajcie św. Jana, co nie będzie trudne – do wyślizganych elementów rzeźby zawsze stoi długa kolejka chętnych spełniać swoje marzenia. Most Karola 7. Odwrócony poziom czytelnictwa W Czechach poziom czytelnictwa w 2014 r. wynosił aż 86%, co czyni Czechów rekordzistami w Europie! Dla porównania, w tym samym roku tylko niecałe 42% Polaków przeczytało przynajmniej jedną książkę (co czyni nas jednymi z najgorszych czytelników w Europie). [1] [1] Źródło: Chehab, „Badanie czytelnictwa: 6 milionów Polaków poza kulturą pisma”, Gazeta Wyborcza, strona: r. /praga / czechy / co robić w pradze / atrakcje pragi / co zobaczyć w pradze / co zwiedzać w pradze / atrakcje w pradze / ciekawe miejsca w pradze / wyjazd do pragi / co zjeść w pradze / czego spróbować w pradze / ciekawostki o pradze / ciekawostki o czechach / wakacje w pradze / wakacje w czechach / weekend w pradze / pobyt w pradze / co trzeba zobaczyć w pradze / czechypraga Brak komentarzy Treść główna Szczegóły wtorek, 02 sierpień 2022 17:07 Sikający rzeźba Davida Černego z 2004, zlokalizowana w Pradze przy ul. Cihelní 2b, obok Muzeum Franza Kafki (Malá Strana). Rzeźba przedstawia dwóch mężczyzn (po 210 cm wysokości), stojących naprzeciw siebie i oddających mocz do basenu w kształcie Czech. Penisy mężczyzn są ruchome, a strumień wody może być kierowany przez osoby oglądające za pomocą SMS-ów. Autor pomnika zamierzał w niecodzienny sposób uczcić wejście Czech do Unii Europejskiej. Według Černego oddawanie moczu jest czynnością przyjemną, a podobnie było także z wejściem Czech do Unii Europejskiej - była to czynność miła i przyjemna dla narodu. Według Mariusza Szczygła powstanie obiektu jest jednym z dowodów na pełne dystansu podejście Czechów do własnej historii i symboli narodowych. Według interpretacji części odbiorców, ma on ukazywać stosunek polityków do kraju. Pomnik, z uwagi na kontrowersyjną formę, spotkał się z różnym odbiorem społecznym. Był przedmiotem ataku niewielkiego pochodu skinów. Narządy płciowe postaci są od czasu do czasu uszkadzane. Zobaczenie Pragi w jeden dzień to zadanie nie lada, ale przy dobrej organizacji czasu powinno się udać. My zwiedzaliśmy Pragę w czasie Świąt Wielkanocnych i wszystkie obiekty były otwarte i to długo. Ułatwia to znacznie nasze zadanie. My w Pradze Jeden dzień w Pradze – Most Karola To bardzo dobre miejsce, aby rozpocząć zwiedzanie stolicy Czech. Punkt charakterystyczny, a przez to miejsce wiecznie zatłoczone. Warto więc rano obejrzeć rzeźby, przystając przy tych najciekawszych. Budowę mostu zlecił cesarz Karol IV w 1357 roku. Poprzedni, romański, porwała rzeka. Tym razem dla wzmocnienia konstrukcji dodano białek z jaj. Widać było to skuteczne, bo most stoi do dziś. Co prawda podczas powodzi w drugiej połowie XIX wieku uległo zawaleniu kilka przęseł, ale cała konstrukcja przetrwała W okresie baroku na moście stanęło 30 posągów świętych. Koniecznie zwróćcie uwagę na tablicę umieszczoną na balustradzie. W tym miejscu, według przekazów, z rozkazu króla Wacława IV wrzucono do Wełtawy świętego Jana Nepomucena. Na tablicy przedstawiona jest ta scena. Oryginalne rzeźby znajdują się w lochach zamku w Wyszehradzie, na moście są kopie pochodzące z XIX i XX wieku. Ważna jest rzeźba świętego Jana Nepomucena, bo na niej wzorowano liczne inne rzeźby tego świętego. Rzeźba ta stoi pośrodku mostu. Od strony Starego Miasta na końcu mostu stoi wieża staromiejska z rzeźbami z lat 80-tych XIV wieku. Przedstawiają one cesarza Karola IV, jego syna Wacława IV, świętego Wita, świętego Wojciecha i świętego Zygmunta. Na drugim końcu są dwie wieże. Niższą zaczęto budować już w XII wieku, a wyższa powstała dopiero w XV. Most Karola Na moście tłum jest zawsze Jeden dzień w Pradze – katedra św. Wita Z mostu musicie iść pod górę na Hradczany. Aby zobaczyć katedrę wewnątrz musicie kupić bilet w kasie na zamku. Bilet warto kupić zbiorczy, ale o tym będzie później. Katedra ma jeszcze dwóch patronów, są to św. Wacław i św. Wojciech. Swoją siedzibę mają tu arcybiskupi prascy i prymas Czech. Wcześniej w tym samym miejscu była przedromańska rotunda i romańska bazylika. Budowa obecnej świątyni trwała kilka wieków. Rozpoczęto ją w 1344 roku, a ukończono w 1929. Do katedry na pewno traficie bez trudu, bo dominuje ona nie tylko nad miastem, ale też nad Hradczanami. Jest z tym pewien problem, bo trudno ją sfotografować. Po wejściu do środka duże wrażenie robi długa nawa główna oraz kolorowe światło wpadające przez witraże. Zatrzymajcie się przy trzeciej kaplicy z lewej strony i obejrzyjcie witraż wykonany w 1931 roku przez Alfonsa Muchę. Pewnie rzuci Wam się w oczy grobowiec św. Jana Nepomucena, wykonany z czystego srebra. Wrażenie robią figury aniołów, trzymających baldachim nad trumną. W miejscu, w którym dziś znajduje się kaplica była niegdyś przedromańska rotunda, w której w 935 roku pochowano świętego Wacława. Ściany kaplicy udekorowane są malowidłami z cyklem Pasji Chrystusa i kamieniami półszlachetnymi. Na ścianach są też malowidła przedstawiające życie św. Wacława. Nad kaplicą znajduje się Komnata Koronna. Przechowywane są tu czeskie insygnia koronacyjne: wykonana w czasach Karola IV korona św. Wacława, królewskie jabłko i berło, płaszcz koronacyjny. Nie można ich oglądać. Drzwi do komnaty są zamknięte na siedem zamków. Po jednym kluczu posiadają: prezydent, premier, arcybiskup Pragi, dziekan kapituły katedralnej, marszałek Izby Poselskiej, marszałek Senatu oraz burmistrz Pragi. Muszą się zebrać wszyscy razem, aby otworzyć drzwi. Raz na kilka lat te skarby są wystawiane na widok publiczny. W katedrze są też nagrobki czeskich królów i kaplice poświęcone czeskim patronom. Katedra św. Wita Witraż Alfonsa Muchy Grobowiec Jana Nepomucena Jeden dzień w Pradze – Stary Pałac Królewski Pewnie będzie musieli trochę postać teraz w kolejce, bo jest wielu chętnych, aby wejść do środka. Na pocieszenie napiszę, że kolejka posuwa się szybko. Jako pierwszą ogląda się Salę Władysławowską o imponującej długości 63 metry. Jej długość tłumaczy przeznaczenie: odbywały się w niej uczty i turnieje rycerskie. Zwróćcie uwagę na późnogotyckie sklepienie w kształcie kwiatów. Dziś w sali odbywają się ważne uroczystości państwowe. Na końcu Sali Władysławowskiej znajduje Kaplica Wszystkich Świętych. Obok jest wejście do Starej Sali Sejmowej. Wyżej znajdują się pomieszczenia Sądu Apelacyjnego i Nowego Archiwum Ziemskiego. Ze Starego Pałacu królewskiego wychodzi się po pochyłej rampie. To tędy wjeżdżali niegdyś rycerze na odbywające się w Sali Władysławowskiej turnieje rycerskie. Piękne sklepienie w Sali Władysławowskiej Sufit z herbami Jeden dzień w Pradze – skarbiec Skarbiec znajduje się Kaplicy św. Krzyża i aby do niego wejść trzeba kupić dodatkowy bilet. Szczegóły zamieszczę na końcu zwiedzania Hradczan. W Skarbcu obowiązuje całkowity zakaz fotografowania. Podziwiać możecie relikwiarze, krzyże i inne drogocenne skarby. Jest to jeden z najbogatszych zbiorów w Europie. Jeden dzień w Pradze – bazylika św. Jerzego Bazylika znajduje się po drodze do Złotej Uliczki i naprawdę musicie do niej wejść. Znajduje się z tyłu katedry. Jej barokowa fasada jest wielce myląca, bowiem w środku znajdziecie bardzo starą świątynię, którą zbudowana w 920 roku. Jej surowe wnętrze robi duże wrażenie. Na dole mieści się kaplica romańska. Uwagę zwracają freski. Wrażenie robi też drewniany grobowiec Wratysława I. Bazylika z zewnątrz Bazylika w środku Drewniany grobowiec Freski Romańska krypta Jeden dzień w Pradze – Złota Uliczka Znajduje się za kościołem i bywa ogromnie zatłoczona, co trochę utrudnia jej oglądanie. Od końca XVI wieku w tym zaułku mieli swoją siedzibę zamkowi strażnicy. Z biegiem czasu budyneczki zaludnili rzemieślnicy, aż w końcu zamieszkała tu biedota i cyganeria. W latach 1916-17 w domku pod numerem 22 mieszkał Franz Kafka. Domki wymalowano w 1955 roku i urządzono w nich sklepy. Legenda Złotej Uliczki pochodzi z czasów romantyzmu. Niemieccy pisarze z tej epoki twierdzili, że ulicę zamieszkiwali alchemicy, którzy na polecenie Rudolfa II usiłowali przemienić ołów w złoto. Złota uliczka Tu trochę mniej ludzi Jeden dzień w Pradze – Hradczany informacje praktyczne Na Hradczanach jest kilka kas, a nie tylko ta, która jest widoczna na placu przy samym wejściu. Kolejki posuwają się dość szybko. Są różne bilety. Na opisane w tekście zwiedzanie trzeba kupić bilet: trasa B za 250 koron i dodatkowo na zwiedzanie skarbca 250 koron. Są to bilety normalne. Szczegóły możecie sprawdzić na tej stronie. Fotografowanie dodatkowo płatne 50 koron. W sezonie letnim ( 1 kwiecień – 31 październik) kompleks pałacowy otwarty jest od 6 do 22. Wejście do budynków 9-17; natomiast w sezonie zimowym (1 listopad- 31 marzec) kompleks pałacowy otwarty jest w tych samych godzinach, a budynki od 9 do 16. Katedrę w niedziele można zwiedzać od godziny 12. Szczegóły znajdziecie tu. Po zwiedzaniu Hradczan powinniście zjeść obiad. Na Malej Stranie jest wiele restauracji. Nasze wrażenia o praskim jedzeniu opisaliśmy w tym tekście, może Was ten opis zainspiruje. Jeden dzień w Pradze – muzeum Franza Kafki Muzeum znajduje się na Malej Stranie, niedaleko rzeki. Jest to multimedialne muzeum poświęcone życiu i twórczości pisarza. Ekspozycja jest bardzo oryginalna i robi wrażenie. Autorzy wystawy starali się pokazać, jakim człowiekiem był Franz Kafka i co spowodowało, że tworzył takie a nie inne dzieła. Na placu przed muzeum jest oryginalna rzeźba Davida Czenego – Sikający. Przedstawia dwóch nagich mężczyzn stojących w płytkim basenie w kształcie Republiki Czeskiej, z ich członków leje się woda. Wyobrażacie sobie podobny pomnik w Polsce? Muzeum Franza Kafki Sikający Muzeum czynne jest codziennie od 10 do 18. Bilet normalny kosztuje 200 koron. Inne informacje, w tym fotografie z wystawy znajdziecie na stronie muzeum. Jeden dzień w Pradze – Rynek Staromiejski Znajduje się po drugiej stronie Wełtawy, musicie więc przejść przez Most Karola. Historia Rynku sięga XI wieku i tak, jak w innych tego typu miejscach, początkowo odbywał się tu targ. Najbardziej rozpoznawalnym budynkiem jest Ratusz. Wieża Ratuszowa ma 66 metrów wysokości i powstała w 1364 roku. Największą atrakcją jest oczywiście zegar astronomiczny. O pełnej godzinie pojawiają się figurki apostołów. Ostrzegam, że owe figurki ledwo widać. Natomiast bardzo efektowne są tarcze zegara, ale o tym chyba nie muszę Wam pisać, bo pewnie widzieliście już ich fotografie. Zegar powstał w 1410 roku i miał za zadanie przedstawienie biegu słońca, księżyca oraz znaków zodiaku. Na samym środku Rynku stoi pomnik Husa. Nie można go nie zauważyć, moim zdaniem psuje harmonię Rynku. Słynny zegar Dolna tarcza Zegar w całości Więcej nie będę już Was męczyć zwiedzaniem, bo na jeden dzień to naprawdę wystarczy. Teraz znajdźcie jakąś knajpkę, może pomoże Wam nasz tekst i delektujcie się piwem i knedlikami. Jeśli lubicie Czech, zerknijcie tu; chcecie wiedzieć, co u nas słychać, obserwujcie nas na Facebooku i Instagramie; interesują Was ciekawe miejsca w Polsce, kupcie nasz ebook, szczegóły znajdziecie w tym wpisie, a gdy klikniecie w poniższy obrazek, przeniesiecie się do naszego sklepu. Polska na dobry nastrój Poniższy link jest afiliacyjny, będzie nam miło, gdy z niego skorzystacie. W Pradze znajduje się wiele rzeźb i pomników. Tutaj skupimy się na tych nowszych, a przy tym oryginalnych, a nawet kontrowersyjnych. Franz Kafka spędził w Pradze większość swojego krótkiego dziwnego więc, że w Pradze znalazły się dwa jego pomniki. Oba są dość nietypowe. Pierwszy z nich odsłonięto na 120. rocznicę jego urodzin. Stoi on w pobliżu Synagogi Hiszpańskiej. Składa się z dwóch elementów. Jednym z nich jest pusty garnitur, ustawiony w pionie, wyglądający jak postać mężczyzny bez głowy i dłoni. Na ramionach garnituru siedzi mniejsza postać – Kafka. Drugi pomnik, autorstwa Davida Černego, o którego innych dziełach piszemy poniżej, przedstawia samą głowę pisarza. Wykonany jest z metalu i składa się z poziomych paneli, które mogą się poruszać. Pomnik Ofiar Komunizmu znajduje się tuż pod wzgórzem Petřín. Upamiętnia osoby, które ucierpiały wskutek reżimu totalitarnego w latach 1948-1989. Jego autorami są Olbram Zoubek, Jan Kerel i Zdeněk Holzel. Pomnik przedstawia siedem postaci schodzących po schodach. Im dalej postać znajduje się od widza, tym bardziej jest „zepsuta” – nie ma kończyn, jest pęknięta itp. Metronom powstał w 1991 r. na wzgórzu Letna. Jego ogromna czerwona wskazówka jest doskonale widoczna z niemal każdego miejsca w Pradze. Aby do niego dotrzeć, trzeba wspiąć się po schodach, ale wysiłek ten wynagradza imponujący widok na miasto. Ciekawostką jest, że w tym samym miejscu w latach 1955-1962 znajdował się pomnik Stalina – największy na świecie. Przedstawiał on grupę ludzi, którym przewodził Stalin. Pomnik miał tragiczną historię – jego twórca Otakar Švec i jego żona popełnili samobójstwo jeszcze przed odsłonięciem monumentu. Przyczyną było z jednej strony potępienie ze strony środowiska artystycznego, z drugiej nieustanna kontrola przez władze. Rzeźby i instalacje Davida Černego Ciekawym przykładem sztuki współczesnej w przestrzeni miejskiej są rzeźby Davida Černego. Niektóre z nich mogą być uznane za kontrowersyjne, jednak z pewnością przykuwają uwagę. Przykładem jest rzeźba Koń, będaca dość specyficzną kopią znanego pomnika św. Wacława na koniu, znajdującego się na Placu Wacława. W odróżnieniu od pierwowozoru, rzeźba Černego nie stoi, lecz… wisi. Koń jest martwy, zawieszony za nogi do góry brzuchem, a na tym brzuchu siedzi jeździec. Inną zaskakującą rzeźbą są Sikający, czyli postacie dwóch mężczyzn stojących w basenie o kształcie Republiki Czeskiej i sikających do niego. Inną rzeźbą jest Wisielec. Przedstawia Zygmunta Freuda, ale w zaskakujący sposób – zawieszonego jedną ręką na żerdzi umieszczonej na dachu jednej z kamienic. Rzeźba początkowo znajdowała się w USA, gdzie wzbudziła popłoch, gdyż obserwatorzy myśleli, że to samobójca szykujący się do skoku. Dość skrajne odczucia budzą też instalacje złożone z ogromnych postaci raczkujących dzieci, które zamiast twarzy mają kody kreskowe. Dziesięć takich figur wspina się na wieżę telewizyjną na Žižkovie, a trzy znajdują się na wyspie Kampie. Rzeźba Mięso to dwa czerwone samochody, które… wiszą na rzeźnickich hakach. Znajdują się one na fasadzie budynku MeetFactory, w którym mieści się centrum sztuki założone również przez Davida Černego.

rzeźba w pradze sikający